Vrijdag
Op weg naar het clubweekend in Baraque de Fraiture zette de ijzel in. Vrieskou en sneeuw, een auto voor ons glijdt van de weg. We zijn gewaarschuwd.
De accommodatie is wederom fantastisch geregeld. Een groot woon- eetgedeelte met prachtig uitzicht op een gigantische tuin én genoeg radiatoren om de komende dagen alle natte kleding op te drogen. We laden uit, kleden om en springen op de fiets. Al bij vertrek vinden de wielrenners ons bikkels: wow, fietsen met dit weer!
De sneeuw heeft zijn weg tussen de takken gevonden. De paden in de bossen zijn modderig en een ijzige windkracht 5 waait. Het was toch voorjaar? Harry navigeert ons over mooie brede paden, af en toe een single track. Daar krijgen we de komende dagen iets meer van.
Ondanks de kou is het lekker om op de fiets te zitten en de eerste 30 km en ruim 450 hoogtemeters weg te trappen… Afzien geeft ook dat magische gevoel: ik leef! Mooie vergezichten en een onwijs gezellige groep maken het bikkelen in de kou meer dan waard. We slepen elkaar erdoorheen en zorgen ervoor dat iedereen de ‘finish’ haalt.
Eenmaal terug bij het huisje zijn we totaal verkleumd. Tenen half bevroren, geen gevoel in onze vingertoppen. De een warmt op onder de douche, de ander met een biertje, of met een zak chips in bed. De mooie, wellicht zelfs heroïsche verhalen worden uitgebreid besproken onder het genot van hapje en een drankje. Vol bewondering en trots kijken we terug op de eerste dag en kijken we uit naar de twee dagen die komen gaan.
Zaterdag
We worden wakker met een prachtig pak sneeuw. Vandaag staat een rit op het programma van bijna 40 km en ruim 900 hoogtemeters. We raken verzeilt in een Honden-Step-Race wedstrijd. Mannen en vrouwen met integraal helmen schreeuwen luidt dat we het pad vrij moeten maken, ze slippen door de bochten.
We passen de route aan en zorgen dat we ze niet langer tot last zijn. Heerlijk dat we af en toe doortrappen maar ook tijd hebben voor een ‘Kodakmomentje’ met de vrienden van Willem (red. reuze zwijnen), koffie in een bekend tentje (hè, hier waren we een paar jaar geleden ook!) en een lunchpauze in de zon. Alle weertypen komen voorbij 😀
Zo’n dag op de fiets geeft een nomadengevoel, we doorkruisen het landschap. Mooie vergezichten, hoog gras, single track, houten bruggetjes over kletterende beekjes, brede paden, kleine dorpjes. Afdalingen waar we 70 km per uur halen, klimmetjes van 20% (?) waar we het snot voor de ogen fietsen.
Het hoogtepunt van de dag? Dat is moeilijk kiezen! We dalen af op een skipiste, daar kan je lekker vaart maken. Het gevoel is legendarisch! Maar er zit ook een killerklim in en aan het eind van de dag fietsen we tegen een skipiste langs de lift steil omhoog. Lang en steil klimmen, door de modder. Het bikepark langs de piste moet nog even wachten tot morgen, de frieten en het bier roepen. Daarmee wordt deze rit beëindigd; friet en bier.
Terug in de accommodatie is het zaak om de kleren te drogen en klaar te maken voor de derde en laatste dag. Maar niet voordat er heerlijk wordt gegeten, men tot in de late uurtjes goede gesprekken voert en het bier rijkelijk heeft gevloeid. We kijken terug op een mooie, zonnige dag waar veel is gelachen, fysieke (en mentale) uitdagingen zijn aangegaan en door iedereen grenzen zijn verlegd!
Zondag
Hoe we precies aan de overkant van de snelweg komen met de fiets? Het is even puzzelen, maar Harry en Maiko loodsen ons naar een prachtig bos waar we na een klein halfuurtje dwars door een beek rijden. Leuke afdalingen en pittige klimmetjes wisselen elkaar af. De jasjes gaan open, het kwik stijgt.
In totaal fietsen we 46 km en bijna 900 hoogtemeters deze dag. Een heerlijke dag op de fiets! Er ligt nog wat sneeuw van de dagen ervoor wat de uitzichten alleen maar mooier maakt. Er wordt lang en steil geklommen om vervolgens lang en flowy af te dalen. Zo nu en dan wat modder, maar dat zijn we inmiddels gewend.
Als afsluiting heeft een klein groepje een bezoek gebracht aan het lokale bikepark. Hier zijn opnieuw grenzen verlegd, dit keer op het gebied van technisch fietsen. Jumps, drops of wortels; het was er allemaal. Wat tips en coaching onderling en hoppa; daar gaat ‘ie. Er wordt nog een biertje gedronken, opgeruimd en we bedanken elkaar voor het mooie weekend. Op naar huis!
Anne-Marie Droës, April 2022